Groener gras voor melkveehouderijen
17 Jan 2022
Hooi van de alfalfaplant, ook wel bekend als alfalfa (Medicago sativa), is dankzij het hoge gehalte ruwe vezels een hoogwaardig structureel bestanddeel in de voederrantsoenen van hoogwaardige melkkoeien. Alfalfa bevat ook veel natuurlijke vitaminen en voedingsstoffen, en melkkoeien eten het graag.
Carolina Hennings, Product Manager voor geautomatiseerde voersystemen bij GEA Farm Technologies, werpt nieuw licht op de stappen die worden gezet in de duurzaamheid van de melkveesector en de ogenschijnlijk kleine efficiëntieverbeteringen die een grote bijdrage leveren aan de strijd voor het klimaat.
Nu de COP 26 op zijn eind loopt en we zien dat landen nieuwe doelstellingen stellen voor koolstofneutraliteit, worden sectoren als de vlees- en zuivelindustrie steeds meer gezien als onderdeel van het klimaatprobleem in plaats van de oplossing. Hoe ziet u dit?
Een van de grootste uitdagingen van de COP26-doelstellingen is: Hoe kunnen we een steeds groter wordende bevolking zo duurzaam mogelijk voeden? Bij GEA zijn we trots op het feit dat onze oplossingen de efficiëntie in vele verschillende sectoren die hierin een grote rol spelen (evenals in ons klimaat en duurzaamheid), enorm kunnen vergroten, van voedingsmiddelen en nieuwe voedingsmiddelen tot koeltechniek, tot zuivel en tot de landbouw. Juist daar kunnen onze oplossingen een hele grote positieve invloed hebben.
En als we een stap terugnemen en de trends op de langere termijn bekijken, zien we dat we vooruitgangen boeken. Neem bijvoorbeeld de landbouw. Deze sector heeft een grote invloed als je bedenkt dat de landbouwactiviteiten in 2017 verantwoordelijk waren voor 10% van de totale broeikasgasemissies in Europa. Maar dit cijfer vertegenwoordigt een enorme verbetering. De landbouwsector wist de emissies tussen 1990 en 2017 namelijk met 19% terug te brengen.
Hoe zit dat met de melkveesector? Uit gegevens uit Duitsland blijkt dat de veeteelt verantwoordelijk is voor ruim de helft van de landbouwemissies.
Ik denk dat het belangrijk is om ook rekening te houden met het grotere geheel, want deze gegevens zijn een samenvatting van verschillende gebieden en factoren binnen de gehele veeteeltsector. Als we ons richten op melkveehouderijen valt de afgelopen decennia één trend op: er wordt meer melk geproduceerd door veel minder koeien. In de VS is het aantal melkkoeien tussen 1950 en 2000 bijvoorbeeld met meer dan 50% gedaald, terwijl de totale melkproductie met meer dan 40% is toegenomen. De productiviteit per koe is in die periode dus meer dan verdrievoudigd. In Duitsland is de melkveepopulatie gedaald van 6,4 miljoen in 1990 tot ca. 3,9 miljoen vandaag. In deze periode is de melkproductie per koe in Duitsland (gemiddeld) vrijwel verdubbeld. Minder melkkoeien voeden veel meer mensen en dat is grotendeels te danken aan de vooruitgangen in het fokken, de koegezondheid, voeding en totale efficiëntie van het veebedrijf.
Betekent een grotere melkproductie ook lagere broeikasgasemissies?
De melkproductie per koe verhogen wordt zelfs gezien als een krachtige strategie om de broeikasgasemissies per kg geproduceerde melk te verlagen. Hier zijn interessante cijfers van. Uit een model dat in 2011 werd geïntroduceerd (M. Zehetmeier, et al.) blijkt dat een verhoging van de melkproductie van een koe van 6.000 tot 8.000 kg per jaar zich vertaalt in een afname in broeikasgasemissies per koe per jaar van 9.578 tot 7.689 kg CO2. Deze afname in broeikasgasemissies wordt in feite veroorzaakt door de reductie van N2O in darmgisting, mest en de bodem.
En dit is een voorbeeld van waar geautomatiseerde voersystemen (AFS) een bijdrage kunnen leveren. Bij GEA leert de ervaring dat AFS de melkproductie met 4 kg/koe/dag of 1.220 kg per jaar kan verhogen, afhankelijk, uiteraard, van de initiële status van het voermanagement van het veebedrijf. Deze verhoogde productiviteit werd bereikt door vaker te voeden (6 tot 8 keer per dag), door verse mengsels te gebruiken en door de grotere nauwkeurigheid van AFS. Dit is een enorme boost in de productie met een potentieel grote impact op de CO2-emissies.
Hoe kan AFS de duurzaamheid verder verhogen?
Er is een reden waarom GEA al ruim 35 jaar actief is in de automatisering van de voeding in de melkveesector. Dit maakt vooral een groot verschil, wanneer de automatisering van de voeding nauwkeurig is afgestemd op de behoeften van de individuele veehouder; de arbeidstijd en energiekosten nemen af, terwijl de voedingsefficiëntie en melkproductie toenemen.
We hebben de impact van een grotere productiviteit van de koeien op de CO2-emissies en de potentiële rol van AFS in deze vergelijking besproken, maar AFS kan de koolstofemissies van een veebedrijf ook direct verlagen, doordat het op elektriciteit draait in plaats van dieselbrandstof. Bij GEA leert de ervaring dat een veehouder met een conventionele voerinstallatie ongeveer 18 liter diesel per koe per jaar verbruikt om de mengwagen aan te drijven. Als we ervan uitgaan dat één liter diesel 2,65 kg CO2e genereert, stoot een veebedrijf met 200 melkkoeien zo'n 9.540 kg CO2e per jaar uit, alleen al om de mengwagen aan te drijven. Een geautomatiseerd voersysteem draait daarentegen op elektriciteit. Uit een onderzoek dat in 2015 werd verricht door het Bavarian State Research Center for Agriculture, blijkt dat een MixFeeder-systeem 21,36 kWh per dier per dag verbruikt. Als we er dus van uitgaan dat één kWh elektriciteit 336 g CO2e vertegenwoordigt (cijfer voor Duitsland in 2020) en ditzelfde gegeven toepassen op een veebedrijf met 200 koeien, zien we dat de emissies die een geautomatiseerd voersysteem genereert zo'n 1.435 kg CO2e per jaar bedragen. Dat is veel lager dan een conventionele voerinstallatie en een goed voorbeeld van de toenames in energie-efficiëntie die behaald kunnen worden met AFS.
Een van de verkoopargumenten van AFS is minder weigeringen, oftewel koeien die minder van het voer weigeren dat wordt aangeboden. Kan dit ook worden gezien als een toename in duurzaamheid?
Het is iets lastiger om de invloed hiervan op de efficiëntieverhoging op CO2-emissies te kwantificeren, maar het is toch veelbelovend. Mede doordat de melkveesector steeds meer onder vuur komt te liggen, zien we dat meer onderzoek wordt verricht naar de manier waarop verschillende activiteiten in de melkveesector van invloed zijn op broeikasgasemissies, zoals het beoordelen van de impact op het milieu van een efficiëntere voeding van melkvee. Zo wordt het RuFaS-model (Ruminant Farm Systems) gebruikt om de milieu-impact van de zuivelproductie in de vier hoofdgebieden te voorspellen: dier, mest, veld en voeropslag – allemaal gebieden waaraan kan worden gewerkt om de broeikasgasemissies terug te brengen. In het model wordt aangegeven dat verbeteringen in de voerefficiëntie, rantsoensamenstellingen, diervoerselectie en energiebron een positieve invloed kunnen hebben op broeikasgasemissies. En natuurlijk hebben minder weigeringen ook een positieve invloed op de voerefficiëntie.
Dankzij AFS zien we veel lagere weigeringspercentages. Als we uitgaan van een gemengd rantsoen van 50 kg per koe per dag op een veebedrijf met 200 koeien, wordt er 10.000 kg voer per dag afgegeven. In een conventionele opstelling zien we een gemiddeld weigeringspercentage van 5%. Door automatisch voeren daalt het weigeringspercentage tot maar liefst 1%, maar laten we uitgaan van 2%, wat aansluit op onze ervaring bij GEA. Dat wil zeggen dat het veebedrijf uit ons voorbeeld in een conventionele opstelling 500 kg aan weigeringen per dag kent, wat met automatisch voeren maar 200 kg per dag is. Dat is een enorme reductie in voerverspilling op een dagelijkse basis en is iets wat in de loop van een jaar behoorlijk aantikt.
Een carrière als hoogperformante koe begint altijd met de juiste voeding: goed gebalanceerd TMR-voer voor kalveren zorgt voor een goede groei, gezondheid en welzijn, zelfs voor de jongste dieren van de veestapel
U had het er in eerdere publicaties over dat diervoederadditieven de uitstoot van methaan kunnen verlagen en het stikstofverbruik kunnen verbeteren.
Ja, dit is een voorbeeld van de manier waarop AFS een snellere vooruitgang in het duurzamer maken van veebedrijven kan ondersteunen. De afgelopen jaren hebben verschillende bedrijven additieven op de markt geïntroduceerd, om bijvoorbeeld de methaanproductie te beperken of de efficiëntie in de pens te verbeteren. De additieven worden aan het rantsoen toegevoegd en aangezien we het over kleine hoeveelheden hebben, zijn een correcte menging en distributie van essentieel belang om de gewenste resultaten te behalen. AFS creëert een gecontroleerde omgeving, wat inhoudt dat de juiste hoeveelheid additieven met uiterst nauwkeurige weegschalen kan worden afgewogen, de mengkwaliteit constant kan worden bewaakt en de hoeveelheden additieven op de verschillende groepen kan worden afgestemd. Als we dus vooruitkijken, biedt AFS de precisie en systematisering die nodig zijn om dit soort voerinnovaties verder te testen en verder te ontwikkelen.
Het lijkt erop dat automatisch voeren oorspronkelijk was bedoeld om arbeid en tijd te besparen, maar dat het ook vele verschillende voordelen voor de duurzaamheid biedt.
Dat klopt. We vinden dat veehouders die de overgang naar AFS maken, de arbeidsbesparingen het duidelijkst en snelst merken. Maar in de loop der tijd zal het vermogen van AFS om de productiviteit te verhogen, de energie-efficiëntie en de voerefficiëntie te verbeteren, en de verspilling van diervoer te verlagen, echt van invloed zijn op de milieuprestaties van het veebedrijf.
Dus terwijl overheden voorschriften invoeren en subsidies in leven roepen om groenere technologieën te ondersteunen, zouden automatische voertechnologieën gezien moeten worden als een belangrijk deel van de "mix"; als effectief middel om de rentabiliteit en duurzaamheid van een veebedrijf te verbeteren. Dit zijn kleine maar belangrijke stappen die ervoor zullen zorgen dat we de geleidelijke vooruitgang vasthouden die we de afgelopen decennia in de landbouw en zuivelsector hebben meegemaakt; om ervoor te zorgen dat we alle mensen blijven voeden en tegelijkertijd onze koolstofvoetafdruk verkleinen.
