Vlees, vis, zuivelproducten en planten, zoals peulvruchten, bonen en granen, zijn de primaire proteïnebronnen in ons dieet. Volwassenen hebben dagelijks minstens ongeveer 0,8 gram (g) per kilogram (kg) lichaamsgewicht nodig, wat in totaal ongeveer 56 g proteïne per dag is voor de gemiddelde man met een sedentaire leefwijze en ongeveer 46 g per dag voor een vrouw met sedentaire leefwijze. Onderzoeken ramen de jaarlijkse proteïnebehoefte van de wereldbevolking, ongeveer 7,3 miljard mensen, op 202 miljoen ton¹. 

Druk op de planeet

De productie van deze hoeveelheid proteïnen in de vorm van gewassen, vee en vis/zeevruchten stelt enorme eisen aan bestaande land-, water- en energiebronnen en zowel de wilde als geteelde visstand. Een andere factor betreft nog de klimaatverandering, en dit alles bij elkaar heeft aanzienlijke gevolgen voor de duurzaamheid van de landbouw in vele regio's ter wereld. 

En met de indicatie van de Verenigde Naties dat de wereldbevolking in het jaar 2050² gegroeid zal zijn tot 9,7 miljard mensen, wordt de noodzaak om duurzame landbouwpraktijken en industriële productieprocessen te ontwikkelen steeds dringender. We moeten groenere, slimmere oplossingen ontwikkelen om verantwoord voldoende proteïnen te produceren voor de wereldwijd behoefte hieraan, zonder dramatische gevolgen voor milieu, ecologie en economie.

Verwerking van proteïnen

We consumeren proteïnen door het eten van onbewerkt vlees, vis, groenten en zuivel zoals melk, kaas en yoghurt. Ontwikkelingen in procestechnologieën hebben het de afgelopen tientallen jaren mogelijk gemaakt om proteïnen met bepaalde functionele en nutritionele kenmerken te extraheren en te zuiveren. 

Proteïnen uit bronnen zoals planten, zuivelproducten en zuivelbijproducten worden gebruikt om de voedingswaarde van een groot aantal dagelijkse voedings- en gezondheidsproducten, alsook vegetarische, veganistische producten en vleesvervangers, te verbeteren. Proteïnen zijn belangrijke functionele ingrediënten die textuur kunnen toevoegen aan voedingsmiddelen en de viscositeit, emulsificatie, stabiliteit, schuimende en vetbindende eigenschappen van veel uiteenlopende voedingsproducten optimaliseren. Voedselproducenten kunnen de producten met de gewenste zuiverheid, functionaliteit en organoleptische eigenschappen selecteren – d.w.z. ze kunnen bepalen hoe de proteïnen effect hebben op de smaak, het uiterlijk en de geur van hun eindproducten. Bronnen van marktinformatie voorzien dat de globale markt van voedingsproteïnen afstevent op een omvang van meer dan $29 miljard in het jaar 2024³, terwijl de globale markt van plantaardige proteïnen, geschat op $8,35 miljard in 2016, zou kunnen oplopen tot $14,22 miljard in 2022⁴.  

Gezuiverde weiproteïnen zijn bijvoorbeeld fundamentele componenten in veel types proteïnepoeders, supplementen en snacks die door sportmensen worden gebruikt voor de opbouw van spiermassa, alsook in nutritionele producten voor patiënten die herstellen van een ziekte of een speciaal dieet moeten volgen. Proteïnepoeders zijn verder essentiële componenten van zuigelingenvoeding, vaak de enige voedingsbron voor baby's gedurende hun eerste levensmaanden. 

De industrie moet flexibel blijven om proteïnen te verkrijgen uit verschillende bronnen. Door veelzijdige, efficiënte verwerkingstechnologieën te installeren kan de voedingsmiddelenindustrie een breed scala aan grondstoffen hanteren, volgens de lokale landbouwpraktijken en beschikbaarheid in het seizoen. Boeren en producenten zijn zich bewust van de voordelen van het kweken en telen van gewassen, vee en nieuwe proteïnebronnen die niet alleen gedijen in het lokale milieu en de klimaatomstandigheden van het seizoen, maar die ook de minste druk leggen op land- en waterbronnen. Het vermogen om proteïnen te verwerken die afkomstig zijn van lokale bronnen minimaliseert verder het afval, reduceert de carbon footprint doordat er minder transport en koudeketens nodig zijn, en helpt te verzekeren dat mensen lokaal toegang hebben tot betaalbare, voedzame voedingsmiddelen van hoge kwaliteit. 

De landbouw- en industriële sectoren blijven samenwerken om voedselverwerkende technologieën te ontwikkelen die een efficiënte, duurzame productie van proteïnen verzekeren. Boeren zijn gericht op de implementatie van duurzame praktijken - zowel voor bestaande als nieuwe proteïnebronnen – die niet schadelijk zijn voor het milieu en ons minder afhankelijk maken van niet-hernieuwbare grondstoffen. Maar voor de voedselverwerkende industrie is de focus op duurzaamheid net zo belangrijk als voor de landbouwsector. Ook voedselproducenten zijn erop uit om hun impact op het milieu te reduceren en de efficiëntie te verhogen, voor de optimale productie uit waardevolle grondstoffen. Specialisten in verwerkingstechnologie en engineering, zoals GEA, werken nauw samen met voedselproducten om processen en apparatuur te ontwerpen en optimaliseren die de productie maximaliseren terwijl het verbruik van water en energie tot het minimum wordt beperkt, afval en verliezen worden gereduceerd en de recycling van hitte en water juist wordt bevorderd. 

GEA heeft tientallen jaren ervaring in het werken met producenten van zuivel- en plantaardige proteïnen. Wij ontwikkelen componenten, veelzijdige technologieën en geïntegreerde totaaloplossingen die door fabrikanten over de hele wereld worden gebruikt voor de verwerking van proteïnen afkomstig van vele uiteenlopende grondstoffen, waaronder dierlijke en zuivelbronnen, olierijke gewassen zoals soja en zetmeelrijke gewassen zoals erwten en aardappelen. Behalve het ontwikkelen en optimaliseren van processen van gangbare proteïnebronnen benutten we onze industriële, technologische en engineering-expertise en knowhow verder om toekomstgerichte oplossingen te ontwikkelen voor duurzame verwerking van proteïnen en proteïnederivaten uit bronnen zoals insecten, algen en schimmels.