17 Mar 2023
Naar schatting hebben 3 op de 10 mensen nog steeds geen toegang tot veilig beheerd drinkwater, en beschikken 2,4 miljard mensen niet over sanitaire basisvoorzieningen zoals wc’s. Iedere dag sterven bijna 1000 kinderen over de hele wereld onnodig aan diarree die het gevolg is van verontreinigd water en gebrek aan hygiëne1.
Dit mondiale probleem is niet slechts een kwestie van al of geen toegang hebben tot water, maar ook tot voldoende water om in de behoefte te voorzien. Zoet water is in feite een uitputbare bron. Volgens een recent UNESCO-rapport leven al 2 miljard mensen met de dreiging van waterschaarste en hebben meer dan 4 miljard mensen te maken met ernstig tekort aan water gedurende minstens één maand per jaar2. Naar waarschijnlijkheid zal in 2050 1 op de vier mensen in een land leven dat te maken heeft met chronische of regelmatige tekorten aan zoet water1.
Strijd om beperkte watervoorraden zal de komende jaren een belangrijke mondiale zorg zijn, aldus een recent rapport dat is opgesteld door de Joint Research Commission van de Europese Unie3. Het rapport stelt dat de concurrentie om water waarschijnlijk “politieke spanningen, regionale instabiliteit en sociale onrust zal verscherpen,” wat zal leiden tot wateroorlogen tussen naburige landen. Gebieden rond de rivieren de Nijl, de Ganges-Brahmaputra, de Indus, de Tigris-Eufraat en de Colorado worden gekenschetst als de meest kwetsbare gebieden.
We kunnen allemaal, elke dag opnieuw, thuis en op kantoor een steentje bijdragen om te proberen water te besparen, maar mondiaal is de landbouw met ongeveer 70% de grootste afnemer van zoet water. Daarnaast wordt ongeveer 19% gebruikt door de industrie, en ongeveer 12% voor gemeentelijke doelen waaronder het water dat we in onze huizen gebruiken4. De laatste jaren was India de grootste verbruiker van water voor de landbouw, en ook de derde afnemer van water voor gemeentelijk gebruik, na China en de VS.5.
Gezien de beperkte voorraad zoet water op onze planeet is het van essentieel belang dat we zo veel mogelijk van ons afvalwater zuiveren. Cijfers van de UNESCO geven aan dat in rijke landen ongeveer 70% van het gegenereerde afvalwater wordt behandeld, maar dat in landen met een lager inkomen slechts 8% van het industriële en gemeentelijke afvalwater enige behandeling ondergaat. Als deze cijfers kloppen, wordt wereldwijd meer dan 80% van het afvalwater zonder adequate behandeling gedumpt6. Dit water kan toxische zware metalen, pesticiden, herbiciden, geneesmiddelresiduen en andere verontreinigende stoffen bevatten, alsook door mensen veroorzaakt afval en dierlijke afvalproducten.
De toenemende verstedelijking en bevolkingsgroei, in combinatie met het ontbreken van een infrastructuur voor de aanpak van afvalwater in steden en landbouwgebieden, verergeren dit probleem. In veel regio’s heeft men simpelweg niet de capaciteit om al het geproduceerde afvalwater te behandelen. Zo wordt bijvoorbeeld geschat dat de grootste steden in India slechts capaciteit hadden om ongeveer een derde van hun afvalwater te verwerken, en dat bijna 40% van de actieve afvalwaterbehandelingsinstallaties niet voldoet aan de normen inzake lozing van behandeld water in waterwegen7.
Regeringen over de hele wereld, en met name in minder ontwikkelde regio’s, hebben de afgelopen jaren wetten uitgevaardigd met het doel om zowel de watervoorziening als de waterbehandeling in stedelijke en agrarische gebieden te verbeteren. In Indonesië werd begin 2019 een verordening van de centrale overheid van kracht die bepaalt dat plaatselijke overheden moeten voldoen aan minimale dienstverleningsnormen voor openbare diensten, waaronder watervoorziening. Dit is een enorme opgave, gezien een rapport van de Association of South East Asian Nations waarin werd vastgesteld dat de watervervuiling in Indonesië eerder toe- dan afgenomen was – in 2013 was 80% van de meetpunten van water ernstig verontreinigd tegen 62% in 2009 – en slechts 41% van de Indonesische bevolking toegang had tot veilig drinkwater, terwijl het 42% ontbrak aan toegang tot verbeterde ontsmettingsfaciliteiten8.
Latijns-Amerika en het Caribisch gebied hebben de laatste jaren de prioriteit gegeven aan investeringen in de infrastructuur voor watervoorziening, maar aangezien naar schatting 60% van de bevolking in de regio nog steeds niet is aangesloten op de riolering wordt maar 40% van het afvalwater behandeld9. Enorme programma’s om afvalwater op te vangen en te behandelen vereisen investeringen van zo’n $80 miljard om de noodzakelijke infrastructuur voor rioleringen te implementeren, en nog eens $33 miljard voor de behandeling van afvalwater over de periode van 2010 tot 20309.
Dergelijke investeringen zijn de uitgave zeker waard. Zoals het rapport van de Wereldbank constateert, en voor de hand liggende voordelen voor het milieu en de volksgezondheid daargelaten, zou een beter management van afvalwater ook inkomsten kunnen genereren uit de terugwinning van energie, biosolids, nutriënten en natuurlijk herbruikbaar water, wat allemaal kan bijdragen om de werking en het onderhoud van de verwerkingsinstallaties te financieren.
Om landen te helpen de waarde van afvalwater te beseffen en te kapitaliseren, heeft de Wereldbank, samen met de CAF en andere partners, het initiatief “Wastewater: from waste to resource” opgezet, dat richtlijnen zal geven voor verbetering van de planning, het beheer en de financiering van afvalwaterbehandeling en terugwinning van grondstoffen in de regio9.
GEA werkt wereldwijd samen met regeringen en de industrie om te voorzien in essentiële technologieën voor efficiënte afvalwaterbehandeling. Energie-efficiënte, milieuvriendelijke decantercentrifuges van GEA dikken afvalwater effectief en efficiënt in en ontwateren het door water aan de vaste stoffen te onttrekken, zodat het slibvolume kan worden gereduceerd in behandelingsinstallaties, wat lagere kosten voor transport en verdere waterbehandeling betekent.
Deze scheidingstechnologieën worden typisch gebruikt om slib te ontwateren dat vroeg in het rioolwaterbehandelingsproces sedimenteert uit de suspensie, maar worden ook toegepast om water te onttrekken aan slib dat in benedenstroomse drinkwaterbehandelingsinstallaties verwerkt wordt.
Industriële GEA decantercentrifuges reduceren het volume van rioolslib met tot 90%. GEA’s decanters worden geïntegreerd in bestaande of nieuwe afvalwaterbehandelingsfaciliteiten en zijn ook leverbaar als mobiele, modulaire plug-and-play units, zodat ze kunnen worden gebruikt in stedelijke afvalwaterinstallaties om piekbelastingen te beheren of in aanhangers worden getransporteerd voor gebruik in het veld.
Slibontwatering kan een enorme ecologische impact hebben, maar ook een cruciale rol spelen om lokale en regionale gemeenschappen te voorzien van veilig, schoon water. In de regio Serpong in de Indonesische provincie Banten bijvoorbeeld, was de directe lozing van slib uit een belangrijke waterbehandelingsinstallatie in de rivier jarenlang een directe oorzaak van rivierverzilting, wat herhaaldelijk heeft geleid tot overstroming van het stroomgebied en de gemeenschappen.
Om deze praktijk terug te dringen legt het Indonesische Ministerie van Milieu strikte verordeningen op in grote steden. Met besef van de dringende noodzaak om de hoeveelheid vaste stoffen die in de rivier worden geloosd te reduceren, hebben de overheidsinstelling PT Tirta Kerta Raharja, eigenaar van de drinkwaterbehandelingsinstallatie in de regio Serpong, en de exploitatiemaatschappij van de installatie PT Traya Tirta Cisadane, een overeenkomst gesloten met GEA voor het ontwerp en de bouw van een slibmanagementsysteem dat gebruik maakt van GEA decantercentrifugetechnologie. Het scheiden van vaste stoffen uit het slibwater van de behandelingsinstallatie moet helpen om rivierverzilting substantieel te reduceren.
De stedelijke installatie moet 3000 liter water per seconde verwerken en is uitgerust met een van de grootste decantercentrifugesystemen die GEA in haar portfolio heeft. Het project, gefinancierd door de Indonesische regering en geleid door GEA Indonesia, betrof de configuratie en installatie van drie decantercentrifuges, waarvan er twee constant in bedrijf zijn, met één redundant systeem dat beschikbaar is om het bedrijf over te nemen bij service of reparatie. De recent bestelde upgrade moet vóór het einde van 2019 worden opgeleverd aan de exploitatiemaatschappij.
“We zien zelden dat een land zo enthousiast en vastberaden aan de slag gaat om natuurlijke bronnen te conserveren”, zegt Dinesh Gehani, Regional Product Sales Manager bij GEA APAC. “We zijn bijna een jaar geleden begonnen te werken met PT. Tirta Kerta en PT. Traya Tirta Cisadane met een contractuele overeenkomst voor de ontwikkeling van een turnkey-oplossing voor een volledig slibmanagementsysteem, onder andere bestaande uit ultramoderne GEA decantercentrifuges. Met een slibmanagementsysteem in de waterbehandelingsinstallatie verwachten we dat de mensen in het omliggende gebied minder vaak te maken zullen krijgen met overstromingen,” legt Dinesh uit.