Do skutecznego oddzielania frakcji białka od surowca — takiego jak groszek, soja czy rzepak — potrzebujemy czegoś więcej niż tylko siły odśrodkowej. Zwłaszcza gdy chcemy zmaksymalizować uzysk oraz zachować czystość wirówki dekantacyjnej po każdym cyklu pracy. Obejrzyj, jakimi optymalnymi cechami konstrukcyjnymi powinny charakteryzować się dekantery do odzyskiwania białek roślinnych.
Na przykład przy pozyskiwaniu izolatów białka sojowego dekantery są używane do ekstrakcji, zagęszczania i oczyszczania. Ekstrakcja białka z kłaczków soi przebiega na dwóch etapach. Włókna oddzielone na drugim etapie wciąż zawierają związane i nierozpuszczalne białka oraz mogą być używane w charakterze paszy dla zwierząt.
Białka rozpuszczone w supernatancie podczas pierwszego i drugiego etapu dekantacji są po ekstrakcji przekazywane na etap strącania. Podczas precypitacji tworzą się kłaczki białek, które są zagęszczane przez dekanter. Białka pozostałe w supernatancie można odzyskać za pomocą wirówki talerzowej, co podnosi produkcję nadających się do wykorzystania białek oraz obniża objętość wody ściekowej. Pozostałą serwatkę można odparować i wykorzystać jako melasę w procesie fermentacji. Białka z dekantera i wirówki są następnie przesyłane na etap oczyszczania.
Dzięki temu etapowi ilość rozpuszczalnych węglowodanów dodatkowo się zmniejsza, a zawartość białka rośnie.
GEA dysponuje bogatą praktyczną wiedzą na temat pełnego procesu oddzielania na mokro oraz odparowywania i suszenia.